Mevrouw Michielsen (87) maakt nieuwe herinneringen op Camping Beth San

Nieuwe herinneringen maken, het lijkt zo vanzelfsprekend. Maar wat als die herinneringen al snel vervagen? Mevrouw Michielsen heeft sinds 2 jaar de diagnose ziekte van Alzheimer. Dat houdt haar dochters niet tegen om hun moeder mee te nemen naar Camping Beth San. Kamperen, net zoals vroeger.
 

Het rode busje

Al een half jaar stond er een foto van een rode Volkswagen bus naast de tv in de woonkamer. Mevrouw Michielsen wilde graag weer op pad en was teleurgesteld dat haar dochters haar niet meenamen op reis. Toen kwam het bericht over Camping Beth San, waar bewoners en familieleden samen konden kamperen. Haar dochters begonnen de zoektocht naar een rode bus, net als op de foto. En met succes! In Hengevelde vonden ze een busje dat ze konden huren. Een oudje, genaamd ‘Grandpa’.

Herinnering aan vroeger

Hoewel mevrouw Michielsen heel goed weet dat ze herinneringen kwijt is door de ziekte van Alzheimer, genieten ze samen van het ophalen van verhalen. Ze vind het fijn om de verhalen te horen, maar ze geeft aan dat het zelf vertellen niet meer lukt. Haar dochters halen herinneringen op over de vakanties vroeger met het gezin. Kamperen in een tent en later samen naar de woonboot in Friesland, waarbij zelfs vriendjes, vriendinnetjes, de hond en katten meegingen.
 
Tijdens het praten over de skivakanties komen er enkele herinneringen naar boven. De hele familie stond op de latten, maar mevrouw vulde haar dag anders in. “Wandelen door de bergen”, zegt ze. Haar dochters vullen aan dat mevrouw alleen op pad ging, soms wandelde ze wel vijf uur lang door de natuur. En aan het einde van de middag kwam het gezin weer samen.
 

Kamperen vandaag de dag

Mevrouw Michielsen slaapt met een van de dochters in het rode busje, haar andere dochter slaapt in een tentje. ’s Ochtends wordt ze gewassen bij het invalidentoilet. Klaargemaakt voor een nieuwe dag. Ze halen verse broodjes die ze een dag eerder hebben besteld en ontbijten in het ochtendzonnetje. Ze wandelen door de tuin van Beth San en drinken koffie met haar schoonzoon die op bezoek komt. Later op de dag gaan ze jeu de boules spelen, waarop mevrouw reageert: “Ik weet niet wat dat is, maar dat leer ik dan wel”.
 

Dochters aan het woord

“We doen dit voor onze moeder” vertellen de dochters. “Het maakt ons blij om te zien hoe ze volop geniet”. En genieten doet ze zeker. Na de eerste nacht zei ze al meerdere keren: “Oh, wat vind ik het leuk”.
 
Kamperen op Camping Beth San, een moment dat voor een stukje geluk zorgt. En een herinnering voor het leven.