Marga 1 2018

Na 20 jaar het stromende water van het zwembad weer langs je lichaam voelen. Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn. Voor mevrouw Besselink kwam een droom uit: ze kon haar grootste hobby weer oppakken. Ik ben in 2012 begonnen als vrijwilligster bij het toen nog genaamde Sint Bernardus in Bredevoort. Na een aantal omzwervingen, ben ik in februari dit jaar als verzorgende begonnen in een groepswoning van het ‘huidige’ Ambthuis. Ik zag een poster hangen met de oproep: zwemmaatje gezocht. Een project in het kader van Waardigheid en Trots. Ik zei tegen mijn collega: ‘Als je een keer iemand nodig hebt, dan wil ik wel’. Dat hoefde ik geen twee keer te zeggen. Mevrouw Besselink wilde graag zwemmen. Iets wat ze 20 jaar niet heeft gekund, maar wat een grote hobby van haar was. Na een uitgebreide kennis- making gingen we samen het avontuur aan in zwembad ’t Walfort in Aalten. De eerste keer was echt heel bijzonder. Op de rug zwemmen ging meteen al super. Het zwemmen op de buik lukt nog niet zo goed. Maar, mevrouw Besselink is een echte doorzetter. Ze wil dit hoe dan ook voor elkaar krijgen. Maandelijks zwemmen we nu een uur. We willen dit samen blijven doen. Ze is heel open en vertelt veel, je bouwt samen toch een band op. Ze kijkt iedere maand weer uit naar het moment dat we gaan zwemmen. We beginnen om 13.00 uur. Als we vertrekken zit ze vaak nog aan tafel om te eten. Het liefste laat ze haar toetje staan en gaat ze meteen mee. Dat zegt genoeg. 30 | Marga