Marga 1 2018

Dichtbij het centrum van Winterswijk ligt De Berkhof. Het gebouw staat er nu zes jaar. Een geliefde locatie voor cliënten om te wonen en voor collega’s een fijne plek om te werken. Zodra je de afslag naar De Berkhof neemt, doemt het imposante gebouw op. Vier lagen hoog met een mooie entree. Op het bankje voor De Berkhof zit vaak dezelfde bewoner. Hij zegt je vriendelijk gedag. In de hal staat een kunstwerk van beeldhouwster Patula Berm. La dolce vita is van honderden glazen fragmenten gemaakt, gecom- bineerd met porselein servies. “Wel een beetje lastig afstoffen”, fluistert een collega toe. De deur naar Marga’s Grand Café staat open, je wordt er gastvrij ontvangen. In De Berkhof is het prettig werken. De inzet van de collega’s is hartver- warmend. Kleinschaligheid zorgt voor een hechte onderlinge band. “Fijn aan De Berkhof vind ik de sfeer, het multifunctionele gebouw en bovenal de rust”, aldus Anita Gebbinck van de dagverzorging. “Omdat het kleinschalig is, ken je iedereen. Heerlijk werken hier.” Uitzicht op de vijver Het uitzicht aan de achterkant van De Berkhof is erg mooi. De bewoners kijken uit op een park met een vijver. Door het park loopt een drukke wandel- en fietsroute. De jaarlijkse intocht van de wandelvierdaagse gaat hier van start. Het complex is gelegen tussen twee straten met bijzondere namen van mensen die veel voor anderen hebben betekent. De Gradus Kobusstraat - plaatselijke verzetsstrijder die in 1942 in een Duits concentratiekamp omkwam - en de Marga Klompéstraat. Marga Klompé was de eerste vrouwelijke minister van Nederland. Onze orga- nisatie is naar haar vernoemd. Zij kwam met name op voor ouderen en zwakkeren in de samenleving. Een stukje geschiedenis De Berkhof is opgericht door Humanitas, Stichting tot Nut van het Algemeen en het Humanistisch Verbond. Toen De Berkhof in 1972 werd gebouwd, werd het mede daarom een bejaardencentrum met een humanistische inslag. Het had plek voor 120 bewoners en 20 woningen. Er woonden niet alleen humanisten in De Berkhof. Bewoners met andere levensbeschouwingen waren ook welkom. Het bejaardenhuis had een recreatieruimte, een centrale hal, bibliotheek en een mortuarium. In 1995 kwam De Berkhof onder de paraplu van Marga Klompé. In de jaren 90 ging de overheid zich steeds meer met de bejaardenzorg bemoeien en stelde ook meer gelden beschikbaar. Maar daarvoor wilde de overheid natuurlijk wel een vinger in de pap hebben. Humanistische bejaardencentra werden gaandeweg algemener van aard. In 2000 zijn de Humanistische huizen opgegaan in Stichting Woonzorg Nederland. Dat was tevens het einde van de humanistische signatuur. Naamgever Het gebouw was eigendom van de Humanistische bouwstichting bejaar- denhuizen (HBB), wat nu Woonzorg Nederland is. Zij bouwde in de jaren 70 veel bejaardenhuizen. De heer De Berkhof was in die tijd directeur van HBB. Naar hem is de zorglocatie vernoemd. • 5 6 “Fijn aan De Berkhof vind ik de sfeer en de rust” Marga | 41