Marga 5 2021

Voorwoord Mode. Je blijft erover praten. Het is aan trends onderhevig en dat maakt dat je nooit uitgepraat raakt. Oké, de meeste vrouwelijke collega’s dan. Maar, hoe denken onze mannelijke bestuurders over mode? “45 jaar geleden had ik lange haren”, vertelt Marcel Duvigneau. “Toen ik als leerling ging werken, moest ik die afknippen. Ook mocht je in die tijd geen baard hebben als je in het ziekenhuis werkte. Wat medewerkers in de zorg dragen, is in de loop van de tijd flink veranderd. Zo hebben we 20 jaar geleden een discussie gehad over de lengte van de korte broek. En of sandalen aan mochten.” “Ik vind vooral dat je moet doen waar je je lekker bij voelt en dat het passend is richting cliënten. Af en toe aanpassen aan de omgeving waarin je je bevindt, is niet verkeerd. Dat doe ik in ieder geval wel. Zo loop ik meestal in pak als ik aan het werk ben, daar voel ik me fijn bij. Ik draag een enkele keer een spijkerbroek naar het werk en soms zie ik collega’s dan verrast kijken.” Ad: “Ik heb ’s avonds op de bank aan wat ik ’s ochtends aantrek. Ik voel mij net zo lekker in een pak als in een spijkerbroek. Ik wil graag makkelijk in mijn kleren zitten. En er tegelijkertijd netjes uitzien. Een stropdas draag ik niet meer sinds ik bij Marga Klompé werk. Die zijn zo ongemakkelijk. Je hangt er altijd mee in de soep.” “Ik hou niet van standaard schoenen. Net iets anders vind ik leuk. Maar, ik ga er niet voor op pad. Soms zie ik schoenen in een etalage staan die ik mooi vind en als ze passen neem ik ze mee. Ik loop op schoenen of het slofjes zijn. Soms iets te lang. Dan mag ik ze van mijn vrouw niet meer aan. Net als de schoenen waarmee ik in deze Marga sta.” Mode betekent voor iedereen iets anders. Zo zal de een nooit een tatoeage nemen en zit de andere helemaal onder. Zijn voor sommigen Crocs heilig en vinden anti’s ze heel erg lelijk. Mooie verhalen die we in deze Marga samen laten komen. Beide bestuurders vonden het bijzonder om deze verhalen van collega’s en cliënten te lezen. “Ik leer collega’s steeds beter kennen”, merkt Marcel op. “Op ons intranet LIV wordt veel gedeeld, in de Marga zijn collega’s open. Dit komt de verbinding ten goede en dit juich ik erg toe.” Wij van de redactie merken dit ook. Als we een oproep doen op LIV, is de aanwas zo groot, dat we soms collega’s moeten teleurstellen. Dat collega’s hun verhalen, hun mooie momenten willen delen, is heel waardevol. Namens de redactie, Nienke Hubers Marga | 3