Of die mooie muziek van Adele komt of van Louis Armstrong. Stromae of BZN. Udo Jurgens of de Bökkers. Muziek ontroert ons en geeft ons plezier. Het steunt ons in ons verdriet en het haalt herinneringen op aan onze mooie momenten. Die eerste kus van je jeugdliefde tijdens het schuifelen op dat ene nummer waarvan je de titel altijd vergeet. Dat gaat van:”hummuh hum humhum.” Maar, als ik het neurie dan kan niemand er soep van maken. En dat is het natuurlijk ook: muziek moet je horen. Vroeger floot de melkboer: ‘Op een Kangoeroe Eiland’ van het Cocktail Trio en nu zingt Ed Sheeran dat hij ‘Perfect’ is. En er zit geen verschil tussen. Je krijgt er goede zin van. Je wordt er vrolijk van. Je wilt gaan huppelen. Lady Gaga hand in hand met Annie Schilder dansend richting ondergaande zon op de muziek van Ludwig van B. Door alle eeuwen heen hebben wij Achterhoekers altijd met plezier de benen van ons afgegooid om een dansje te maken. Wanneer vroeger de accordeon klonk in de feestzalen van de cafés, werden de dubbeltjes betaald en begon het kermisdansen. Hoeveel liefdes zijn er niet begonnen tijdens dit dubbeltjesdansen? Later kwamen de dansorkesten met hun schlagers en top 40-repertoir en opnieuw vonden stelletjes elkaar op de dansvloer met het los dansen op die nieuwe Beatles-muziek. Vandaag de dag ‘housen’ we de nacht door en de laatste twee die nog overeind staan, gaan samen verder door het leven. Wanneer bij ons de muziek onze oren binnenkomt maakt dat herinneringen los. Zingen we met z’n allen uit volle borst onze dierbare liederen en laten we de weemoed klinken. De wereld verandert dagelijks en zo verandert ook de muziek door alle jaren heen. Het is niet te doen om sir Cliff Richard te vergelijken met Stromae en dat moet ook niet. Want muziek kan wel ouderwets zijn uit de tijd van het dubbeltjesdansen of modern vandaag de dag bij het Amsterdam Dance Event. Er zit geen verschil tussen dat wat muziek met mensen doet. Alleen als de muziek niet de jouwe is en de buurjongen zijn drumstel op permanente basis woest door de muren laat klinken, kan muziek een averechtse uitwerking hebben. Mijn vader vond ook mijn muziek van even terug maar kattengejank. En mijn moeder neuriede altijd haar favoriete liedjes op een manier zoals alleen mijn moeder dat kon. Daar werden we thuis allemaal vrolijk van. Ik pink nog een traan weg als we nu de liedjes van haar samen neuriën tijdens de afwas. Onze achterbuurvrouw op haar piano, de openslaande deuren en dat de klanken van 'Für Elise' door de buurt waaide. Een leven zonder muziek zou verdrietig en kaal zijn. We zouden niet dansen. We zouden niet zingen. Muziek is te mooi. Elkaars hand vasthouden en samen meegevoerd worden door mooie klanken naar plekken ver voorbij de eindigheid. Frans Miggelbrink Onze muziek COLUMN 10 | Marga
RkJQdWJsaXNoZXIy MTkxNTk=