Marga 6 2021

Lizzy wordt in 1927 geboren in Indonesië waar ze met haar ouders, haar twee broers en drie zussen woont. Haar moeder heeft Duits bloed wat haar achternaam verklaart. Aan haar jonge jaren heeft ze fijne herinneringen. Aan de heerlijke geuren van het eten, het spelen in het riviertje achter het huis en aan haar familie waar ze dan nog mee samen is. De vader van Lizzy werkte bij de spoorwegen, daardoor konden ze vrij reizen. Ze ging niet altijd met de trein, ook de riksja was een belangrijk vervoermiddel. “Laatst heb ik nog in een riksja gezeten”, vertelt Lizzy met een grote glimlach. “Dat had Jannie (gastvrouw in De Hoge Weide) voor mij georganiseerd. Ik voelde me net een koningin. Ik groette iedereen. Op de markt in Lochem hadden we veel bekijks. Ik hoorde steeds: ‘Mevrouw Eshuis, hallo!’” De Indonesische keuken is heerlijk en uitgebreid. Een mooie herinnering heeft Lizzy aan de gele rijst die ze maakten op verjaardagen: “De rijst werd geel gemaakt met het kruid koenir en kokossaus en werd op een rond blad gelegd. Wel zo’n 80 cm groot van gevlochten bamboe met bananenblad eronder om het schoon te houden. Daarna werd het versierd met kroepoek, stukjes ei, vlees en gebakken visjes. Allemaal verschillende gerechtjes. En daar at je dan samen van. Als het kon met de hand. Dit is een Javaans ritueel dat we slamatan noemen.” Eén gerecht kon Lizzy nooit weerstaan: de loempia. “Ik vroeg altijd om loempia’s bij mijn vader. Ze hadden in Indonesië zulke lekkere loempia’s. Van mijn vader mocht ik er niet meer om zeuren. ‘Denk je dat het geld op mijn rug groeit?’, hoor ik hem nog zeggen. Toen heb ik een liedje bedacht om hem toch zover te krijgen: Hallo pap, hoe gaat met jou? Met mij gaat het goed. Je hebt vandaag je salaris ja en ik krijg mijn loempia. Loempia, loempiaaaa!!!”, zingt Lizzy uit volle borst. “Als ik dit zong, dan lukte het altijd. Dit liedje kon mijn lieve vader niet weerstaan.” Een goedlachse dame met veel reiservaring en een indrukwekkend levensverhaal. Dat is Lizzy Eshuis-Bänfer (94). Ze woonde in Indonesië, kwam tot twee keer toe naar Nederland en reisde met haar dochter meerdere keren terug naar Azië. Al 56 jaar woont ze in Lochem en sinds een aantal maanden in De Hoge Weide. In iedere Marga interviewen we een cliënt eventueel met zijn of haar mantelzorger. Mevrouw Eshuis-Bänfer doet in deze Marga haar verhaal. “Mijn hersens zijn al oud. Maar het liedje van de loempia vergeet ik nooit!” Trouwfoto Huis in Nieuw-Guinea Marga | 7