Voorwoord Het thema ‘vervoer’ deed mij denken aan mijn kindertijd. Aan mijn eerste fiets. Een knaloranje. Ik was toen zes jaar oud en ging naar de lagere school. Om de fiets te kunnen kopen, kreeg ik 250 gulden van mijn oma. In die tijd was dat heel veel geld. Het was een meegroeifiets, eentje waarbij je het stuur en zadel steeds hoger kon zetten. De hele basisschoolperiode kon ik ermee door. Pas in groep 8, toen het zadel echt niet meer hoger kon, kreeg ik een echte mannenfiets. Eentje mét stang. Waarmee ik dan van Eibergen naar Groenlo kon fietsen. Vroeger was ik een liefhebber van oude auto’s, vooral Zweedse auto’s. Toen ik een jaar of twintig was kocht ik dan ook mijn allereerste Saab. Een echte oude. Zo een waarbij het contactslot nog in het midden van de auto zat. Die knapte ik zelf op met een goede kennis van mij. Hele dagen schuren en plamuren was het dan. Een van de oudste auto’s waar ik ooit in gereden heb is in een Triumph spitfire tijdens een rally. Tijdens de introductie werd meegedeeld: “In deze auto zit geen stuur- en rembekrachtiging. Dus als je wilt stoppen dan moet je de rempedaal fors indrukken. Maar weet ook dat de stuurstang rechtstreeks is gemonteerd op de stang van de vooras. Dus als je ergens tegenaan rijdt, dan komt de stuurstang recht op je af. En oh ja, er zit ook geen gordel of airbag in.” Na deze introductie durfde natuurlijk niemand meer hard te rijden tijdens de rally. Niemand wilde doorboord worden door de stang. De ontwikkeling van vervoer en mobiliteit is in de loop van de jaren zoveel verbeterd. Het is ook veiliger geworden dan vroeger. Het continu verbeteren van processen leidt tot meer veiligheid en daarmee minder gezondheidsschade. Dat is ook zo in de zorgsector. Daarin moeten we ons ook blijven ontwikkelen om de beste zorg te kunnen blijven leveren. Ik wens je veel plezier bij het lezen van deze Marga. Namens de raad van bestuur, Erwin Bomers Marga | 3
RkJQdWJsaXNoZXIy MTkxNTk=