een moment voor jezelf Relaties CLIËNT AAN HET WOORD Meneer en mevrouw Lensink OP PAD MET … Coördinator welzijn Joke Meinen MARGA OP LOCATIE Op bezoek bij Groepswonen Meddo ONGEKEND TALENT Talentverbinder Richard Jongetjes KNUTSELOCHTEND met Gera als vrijwilliger Editie 9 | 2023
Colofon Marga is een uitgave van Marga Klompé. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd of gekopieerd zonder schriftelijke toestemming van de redactie. Redactie Wim Ruesink Mariska Holwerda Nienke Hubers Vanessa van den Berg Fotografie Hip & Stijl Fotografie, Aalten Grafische vormgeving Dyoz Creatieve Communicatie, Gaanderen Frappant, Aalten Drukwerk Maarse Drukwerk, Eibergen
Voorwoord Ik denk dat we allemaal kunnen instemmen dat relaties een belangrijk onderdeel zijn van ons leven. Of het nu gaat om familie, vrienden of partners, we zijn allemaal op zoek naar verbinding. Ook voor mij zijn relaties heel belangrijk. Ik ben van de lange relaties. Vriendschappelijk, maar ook relationeel gezien. Ik ben nog steeds getrouwd met Ada met wie ik al vanaf mijn 15e verkering heb. We hopen samen oud te worden. Ik hecht aan mensen om me heen die me dierbaar zijn. Hier investeer ik dan ook veel in. Voor mij gaan relaties boven de inhoud. Je kunt op inhoud van mening verschillen, maar dit mag niet ten koste van de relatie gaan. Binnen Marga Klompé zijn we heel aardig tegen elkaar, iets wat we kennen in de Achterhoek. Als we iets hebben met elkaar zeggen we dat niet snel, daar zit risico in. Je moet wel durven reflecteren op wat er gebeurt. Onze naamgeefster had het motto: ieder mens telt. Ook in onze organisatie. Ieder mens telt in een relatie ongeacht of er wat met je aan de hand is. Je telt en doet mee. Altijd. Net als het maken van mooie momenten. Die maken wij met onze relaties onderling. Over mooie momenten gesproken. Laatst sprak een kleindochter van een cliënt van 35 jaar geleden mij aan. Zij was een klein meisje toen ze bij ons rondliep. Omdat mensen langdurig bij ons in zorg zijn, bouw je vaak een relatie op. Dat gebeurde ook bij deze cliënt. Haar opa is in de jaren ’80 overleden. Dat na zoveel jaar zijn kleindochter mij nog aanspreekt, vond ik toch wel heel bijzonder. Bij collega’s zien we hetzelfde gebeuren. Ook daar bouw je een relatie mee op. Je deelt niet alleen je werk, maar ook je leven. Dat is bijzonder. Het is belangrijk om aandacht voor elkaar te hebben als persoon en niet alleen bedrijfsmatig. Daarom vinden wij het van belang om een Medewerkers Event te organiseren. Een moment om elkaar te ontmoeten en de verbinding aan te gaan. Tijdens het maken van deze Marga vindt het event plaats. We hopen dat ook daar mooie relaties zijn ontstaan. Ik wens je veel plezier bij het lezen van deze editie. Namens de raad van bestuur, Marcel Duvigneau Marga | 3
Mooie momenten Groot, klein, met een lach of een traan. We beleven veel bijzondere momenten met onze cliënten. Cliënt aan het woord In de kerk is de liefde tussen meneer (93) en mevrouw Lensink (94) ontstaan. Nu 68 jaar later wonen ze in Beth San onder één dak, maar apart. Dat is niet altijd makkelijk. Ze delen samen hun verhaal. Op pad met… Relaties leggen, contacten onderhouden en verbinding maken. Iets waar Joke Meinen zich elke dag met heel haar hart voor inzet. Een werkdag met Joke is veelzijdig en nooit hetzelfde. Relaties Een goede band met cliënten, hun netwerk en andere organisaties zorgt ervoor dat we hoogwaardige zorg kunnen bieden. Daarom blijven we als Marga Klompé proactief deze relaties onderhouden. Hoe we dit doen, lees je in dit artikel. 6 27 Inhoud Marga actief Om de verbinding te behouden en relaties te versterken met de gemeenschap, worden regelmatig activiteiten georganiseerd. Zo organiseerde De Hoge Weide de eerste buurttafel voor buurtbewoners. En werd in Beltrum fanatiek gesport met de peuters van de kinderopvang. Allerlei Evelien vertelt over haar prachtige gezin van zeven kinderen, waaronder twee keer een tweeling. En collega Yolande over haar onvergetelijke ervaring van een blind date op het werk. 10 12 36 24 22 4 | Marga
Tweelingen Dubbel zo leuk, dubbel zo speciaal: zeven tweelingen van Marga Klompé vertellen in deze editie over hun unieke band en gedeelde passie. Maar ook over hoe ze samen zijn opgegroeid. Waar de ene tweeling elkaar vaak treft in dezelfde kleding, voelt de andere tweeling elkaar moeiteloos aan. Meddo Op bezoek bij locatie Meddo: twee groepswoningen voor mensen met dementie. De betrokkenheid met de buurtschap is hier groot. Ook wordt regelmatig de samenwerking opgezocht met Sius. Het souvenir als Nederlands relatiegeschenk We geven naar schatting jaarlijks zo’n 4 tot 5 miljard euro uit aan relatiegeschenken in Nederland. Maar, wat neem je of geef je eigenlijk mee na een bezoek aan ons land? Ongekend talent In hartje Bredevoort treffen we Richard, de enige talentverbinder van Nederland. Zo sierlijk, artistiek, verbindend en kunstig als de straatjes van Bredevoort zijn, zo is ook het werk van Richard te omschrijven. Voorwoord 3 Cliënt aan het woord 6 Mooi gesproken 9 Op pad met… 10 Joke Meinen Marga allerlei 12 Tweelingen 13 Ingezonden brief 21 Het belang van relaties voor Marga Klompé 22 Marga Actief 24 Praotstoel 26 De overpeinzingen van Wim Mooie momenten 27 Meneer Aversteeg 28 Mevrouw Klein Gunnewiek 30 Ongekend talent 32 Wijze woorden 34 Vrijwilliger in de schijnwerpers 35 Gera Marga op locatie 36 Groepwonen Meddo Marga’s verhaal 40 Relaties verliezen en nieuwe aangaan Het souvenir als Nederlands relatiegeschenk 42 Tulpengekte 43 Met ruitjes 44 Op je klompen aanvoelen 45 Van jong tot oud 46 Blauw en wit 47 Weetjes en zo 48 32 13 42 Marga | 5
“We gaven elkaar af en toe een knipoogje in de kerk”, vertelt mevrouw Lensink. “Na drie jaar verkering zijn we getrouwd. Dat is alweer 65 jaar geleden. Op ons 65-jarige jubileum woonden we in het Ambthuis in Bredevoort, een fijne plek. Daar hebben we een feestje gegeven in het Grand Café met hooggeëerd bezoek van de locoburgemeester.” Negen dagen na het huwelijksfeest ging het mis. Meneer Lensink viel en brak zijn arm. Meer dan twee weken bracht hij door in het ziekenhuis. Hij kon niet terug naar het Ambthuis en nergens anders was plek. “Wel in Harderwijk, maar dat was een beetje ver.” Uiteindelijk kwam er een plekje vrij voor meneer Lensink in Beth San: “We hebben toen twee weken apart gewoond. Zij in het Ambthuis en ik in Beth San. Dat was niet fijn. Al snel kwam hier plekje vrij en kon mijn vrouw ook verhuizen”, vertelt meneer Lensink. Het echtpaar woont onder één dak, maar niet bij elkaar. Meneer Lensink woont op een afdeling voor mensen met een lichamelijke beperking en mevrouw Lensink in een woning voor mensen met dementie. Uniek is dat er alleen een gang tussen de voordeuren zit. “Ik kan het belopen, het voelt gelukkig als dichtbij”, zegt meneer Lensink. Ze bezoeken elkaar vaak. “Gao'j weer naor ow man?”, zeggen de medebewoners van mevrouw Lensink. “Wat dat betreft leven we in luxe”, vult meneer Lensink grappend aan. “We hebben twee appartementen.” Gelukkig hebben ze de draai weer gevonden in Beth San: “De overgang was groot van het ziekenhuis naar hier. En dan te ontdekken dat mijn vrouw in tussentijd meer vergeetachtig geworden was, dat was best zwaar. Onze verhouding is anders geworden nu we hier wonen.” In de kerk is de liefde tussen meneer (93) en mevrouw Lensink (94) ontstaan. Soms was er meer aandacht voor het mooie meisje dan voor de dominee. Nu 68 jaar later wonen ze in Beth San onder één dak, maar apart. Dat dit niet altijd makkelijk is, delen ze in dit verhaal. Iedere Marga interviewen we een cliënt eventueel met zijn of haar mantelzorger. Meneer en mevrouw Lensink doen in deze Marga hun verhaal. Cliënt aan het woord “We hebben onze draai gevonden” 6 | Marga
“Het voelt gelukkig als dichtbij” Marga | 7
Buiten dat vindt meneer Lensink dat hij in de watten wordt gelegd: “De verzorgenden werken met veel liefde en zorg. Vooral in de eerste periode toen ik hier net was. Na 65 jaar huwelijk is het moeilijk dat je niet meer samen woont. Dan heb je behoefte aan een aai over je bol en die kreeg ik ook. Soms moet ik met de rolstoel ergens naar toe. Ze zijn altijd bereid om me weg te brengen. Ik word door de dames verwend. Mijn vrouw zou er nog jaloers van worden”, zegt hij lachend. Relaties zijn belangrijk voor meneer Lensink. “Ik ben een mensenmens. Ik ben altijd actief geweest en nog steeds. Ik ga overal naartoe, lekker eropuit. Mensen ontmoeten. Zijn vrouw kan helaas niet altijd mee. Wel gaan we iedere zaterdagavond naar de weeksluiting in de kerk en gymmen we samen.” Als directeur van OWM Achterhoek was hij veel op pad en onder de mensen: “Toen ik daar stopte na 25 jaar, kreeg ik als afscheid een reischeque. We zijn toen naar Canada en naar Los Angeles gevlogen om familie te bezoeken. We gingen ook graag met de caravan op pad. Dan reden we in vier dagen naar Albufeira in Portugal. Ook in Spanje zijn we veel geweest. Ik werkte als vrijwilliger voor een zendingsorganisatie, dan ging ik mee als reisleider.”• “De verzorgenden werken met veel liefde en zorg” 8 | Marga
‘ gesproken mooi Een perfecte relatie is niet perfect, het is alleen dat beide mensen nooit opgeven Relaties beginnen tegenwoordig door op de ‘like’ knop te drukken Weiger nieuwe relaties niet, omdat oude niet gelukt zijn Eerlijk zijn tegen jezelf leidt tot de beste relatie met anderen Marga | 9
Samen lunchen met collega's en bewoners Gymactiviteit Stegemanhof Relaties leggen, contacten onderhouden en verbinding maken. Iets waar Joke Meinen, coördinator welzijn, zich elke dag met heel haar hart voor inzet. Niet alleen de relatie met onze bewoners en collega’s, maar ook het opbouwen van een goede relatie met de gemeente en de verbinding met het dorp. Als iemand passie voor haar werk heeft, is dat Joke Meinen wel: ze maakt contact, zet de lijnen uit en laat weer los. Een werkdag van Joke is veelzijdig en nooit hetzelfde. Ik vind het fijn om rustig wakker te worden, daarom sta ik op voordat mijn dochter (22), zoon (20) en man wakker worden. Nadat ik mijzelf heb klaargemaakt, bel ik met mijn moeder. Dit doe ik elke dag sinds mijn vader is overleden. Het stelt niks voor, maar betekent veel voor ons. Hierdoor geef ik haar het gevoel dat ze niet alleen is. Dan zegt ze: “Nu kan ik tenminste aan het begin van de dag al zeggen dat ik iemand heb gesproken.” Mijn werkdag begint. Meestal ben ik er om 7.30 uur. Ik werk mijn mail bij en bereid de dag voor. Daarna ga ik naar De Hassinkhof. Deze ochtend staat een overleg met een welzijnsmedewerker en een medewerker van het Grand Café op de planning. We bespreken welke activiteiten, projecten of bijzonderheden er zijn. Vanuit de behoefte van de bewoners stellen we een aanbod van activiteiten samen. Om de maand organiseer ik een overleg met alle welzijnsmedewerkers. Zo blijven we in verbinding met elkaar en kunnen we onze kennis en ervaringen delen om zo het welzijn van de ouderen in de regio te verbeteren. Om 10.30 uur rijd ik naar een gymactiviteit voor bewoners in Stegemanhof. Ook ouderen van Hoge Veld en uit de wijk zijn aanwezig. Dit is een mooi voorbeeld van een activiteit waarin ieder mee mag doen op zijn of haar eigen wijze. Ik vind het belangrijk om activiteiten bij te wonen. Op deze manier blijf ik in contact met de doelgroep. En blijf ik op de hoogte van wat er speelt. Maar ook het persoonlijke contact vind ik prettig. Om zeven uur drink ik een kopje koffie met mijn man. Het grappige hieraan is dat we eigenlijk niet zoveel zeggen. Maar het is vaste prik om samen een koffietje te doen. Hier genieten we dan ook van. 5.45 7.00 8.00 10.45 Joke Meinen Even telefoneren ... 10 | Marga
In de middag heb ik een overleg met de werkgroep Ouderen en Veerkracht. Dit is een samenwerking tussen zorgorganisaties en de gemeente. Het doel is om samen te werken aan goede voorzieningen en ondersteuning voor ouderen. Ik sluit aan als vertegenwoordiger van Marga Klompé. Hierdoor houd ik de lijnen kort met de gemeente en andere zorgorganisaties. En weten we elkaar sneller te vinden. Ik werk nog wat plannen uit voor de Zwarte Cross. Wat dit project precies inhoudt en hoe het eruit gaat zien blijft nog even geheim. In het Ambthuis heb ik een vrijwilligersoverleg. We bespreken onder andere wat er speelt bij onze vrijwilligers en waar behoefte aan of hulp bij nodig is. Om 17.00 uur rijd ik richting huis. Mijn man kookt graag dus bij thuiskomst staat het eten klaar. Het avondeten is een belangrijk moment voor ons gezin. We zorgen dat we zo vaak mogelijk samen eten. Als het lukt, wachten op elkaar. We nemen dan de tijd om bij te kletsen. Dit familiemomentje vind ik heel waardevol. Na de gymactiviteit werk ik nog wat administratie bij en beantwoord ik gemiste telefoontjes en eet ik mijn lunch. Ook behoeft het project met jongeren nog even mijn aandacht. Ik heb familieavond in Stegemanhof. Dit wordt georganiseerd voor naasten van onze bewoners. Ik geef een presentatie over familieparticipatie. Ik vind het belangrijk om familie nauw te betrekken in het zorgproces van onze bewoners. Dit doe ik door het gesprek aan te gaan, knelpunten te benoemen en samen te zoeken naar mogelijkheden. Door deze avond hoop ik familie in te laten zien hoe belangrijk het is dat we samenwerken. Om 21.30 uur zit ik eindelijk onder mijn dekentje op de bank. Normaliter sport ik altijd op deze dag. Maar als ik ’s avonds werk, doe ik dit niet. Na zo’n lange dag vind ik het heerlijk om gewoon dom televisie te kijken. Bijvoorbeeld de serie over familie Meiland. Ik kan hier zo om lachen. Geweldig. Even ‘dom kieken’. Rond 22.30 uur ga ik naar bed. Om vervolgens weer met frisse moed de volgende dag ongestoord te beginnen. 13.00 14.15 15.00 12.00 17.00 18.30 21.30 22.30 Overleg Zwarte Cross Overleg met een collega Marga | 11
allerlei Een gezegend leven Ons avontuur met zeven kinderen Evelien Spijkstra (33), verzorgende binnen Pronsweide, heeft samen met haar man zeven prachtige kinderen, waaronder twee tweelingen: “Toen we acht jaar geleden op de echo zagen dat we in verwachting waren van een tweeling, moesten we wel even schakelen. Met al twee jonge kinderen thuis, hadden we opeens vier kinderen onder de vier jaar oud. Maar tegelijkertijd was het ook zoiets moois en bijzonders. De hele gang stond toen vol met luiers. Inmiddels een paar jaar verder, zijn we gezegend met zeven kinderen waarvan twee tweelingen. Ik geniet enorm van dit grote gezin. Het is geweldig om te zien hoe de kinderen met elkaar en voor elkaar zijn. Maar het kan soms ook chaotisch zijn. Zo moeten we bijvoorbeeld met een dagje uit altijd met twee auto’s. Gelukkig krijgen we veel hulp van onze families. Ik ben dankbaar dat we zo’n goede relatie hebben. Ons huis staat altijd open voor anderen. Een bordje meer of minder op tafel maakt ook niet uit. Mijn zus komt geregeld over de vloer om een handje te helpen. En mijn moeder past een dag in de week op. Zo kan ik bijvoorbeeld het huishouden doen en de was wegwerken. Na tien jaar fulltime moeder te zijn geweest, ben ik sinds vorig jaar weer werkzaam als verzorgende binnen Pronsweide. Het werken vind ik heerlijk. Dit is mijn moment. Het leven met zeven kinderen is soms een uitdaging, maar het brengt zoveel geluk en liefde met zich mee.” • Een blind date op het werk Fysiotherapeute Yolande Okkinga vertelt: “Mijn collega’s vonden dat het tijd was voor mij om weer te gaan daten. Ze besloten een blind date te regelen. Hoe dichter bij de datum, hoe spannender ik het vond. Daarom besloot ik (zoals ik ben) de regie in eigen handen te nemen en ging op onderzoek uit. Zo probeerde ik bij iedereen wat informatie te vissen. Op een gegeven moment dacht ik dat mijn blind date Onno van Roessingh Revalidatie Techniek weleens zou kunnen zijn. Dus wachtte ik Onno op bij de volière om hem te ondervragen. Het eerste wat ik vroeg was: “Hebben de collega’s jou benaderd voor een blind date?” Dit bevestigde hij. We vonden elkaar wel leuk en besloten zelf een afspraakje in te plannen. Stiekem waren we blij dat onze blind date niet doorging. Zo konden we afspreken zonder onze collega’s. Nu, 23 jaar later, wonen we samen, zijn we getrouwd en hebben we een prachtig gezin. Ik ben mijn fijne team tot op de dag van vandaag hier nog steeds heel dankbaar voor.” 12 | Marga
Dubbel zo leuk, dubbel zo speciaal: zeven tweelingen van Marga Klompé vertellen in deze rubriek over hun unieke band en gedeelde passie. En over hoe ze samen zijn opgegroeid. Tweelingen Marga | 13
Karin & Annet zijn 60 jaar. Karin(links) werkt als zorg- en huishoudassistent bij De Pelkwijk. “Als een goede vriend ons zou moeten omschrijven, zou hij zeggen dat we onafscheidelijk zijn. We zijn graag samen. Al van jongs af aan. Toen we net ons rijbewijs hadden gingen we gelijk op avontuur. Dat doen we nog steeds. Lekker uit eten, winkelen of naar een concert. Iets waar we ook van genieten is het bloemschikken. De gezelligheid, de ontspanning en het creatief bezig zijn. Op de lagere school droegen we iedere dag dezelfde kleding. We wisselden dan weleens van stoel. Dit had toch niemand door want we zagen er exact hetzelfde uit. Ook nu treffen we elkaar soms in dezelfde kleding. Maar dan onbewust. We delen dezelfde smaak.” 14 | Marga
Zoé & Loïs zijn 19 jaar en beiden werkzaam als verzorgende binnen De Molenberg. “Onze verbondenheid is heel speciaal. We delen niet alleen onze passie voor de (ouderen)zorg, maar ook een vriendinnengroep, sport én kledingkast. Hoewel we allebei dezelfde studie volgen, volgen wij deze bewust ieder op een andere locatie. Om zo onze eigen identiteit te behouden. We doen en delen veel samen, dit vinden we leuk. Een van onze favoriete dingen om te doen is cocktails maken. We organiseren regelmatig een cocktailavond met onze vriendinnen. Iets waar we dan wel in verschillen is ons favoriete drankje. Mijn (Zoé) favoriete cocktail is Seks On The Beach en die van mij (Loïs) dan toch wel Blue Lagoon. Maar we draaien onze handen ook niet om voor het maken van een advocaatje met slagroom voor de bewoners.” Marga | 15
Judith & Esther zijn 54 jaar. Judith (links) is regiomanager bij Marga Klompé. “We zijn meer dan beste vriendinnen. We doen heel veel samen, maar niet ‘plakkerig’. Weekendjes weg, koffie drinken, met de kinderen op vakantie. We kunnen apart van elkaar kleding kopen en precies hetzelfde kopen. Of dat we dezelfde kleuren dragen als we afspreken. Mijn ouders dachten dat ze één kind kregen. In februari was mijn moeder uitgerekend. Maar twee maanden eerder begon de bevalling al: op 1e kerstdag en toen kwamen er ook nog eens twee! We lagen dan ook samen in een wiegje. Tot de leeftijd van ongeveer vier jaar weten we op foto’s niet wie wie is. Zoveel leken we op elkaar.” 16 | Marga
Petra & Wilma zijn 57 jaar. Wilma (rechts) werkt als leerling-verzorgende bij De Berkhof. “Petra is de oudste, ik ben 28 minuten later geboren. Toen we jong waren deden we alles samen: bij elkaar op de kamer slapen, een krantenwijk en op de tandem naar school. Ik voorop en Petra achterop. We moesten de Hettenheuvel richting Zeddam op en dan dacht ik: ‘Wat zwaar!’ Dan zat Petra lekker met de benen omhoog. We droegen altijd dezelfde kleren, mijn moeder maakte die. Wij mochten de lapjes en de knoopjes uitzoeken. Eén keer mochten we naar de C&A om iets te halen, dat was heel bijzonder. Het liefst gaan we samen leuke dingen doen, lekker uit eten ofzo. Met de familie bij elkaar vinden we ook heel fijn. Al is het maar even.” Marga | 17
Melanie & Desirée zijn 65 jaar. Desirée (rechts) woont samen met haar man in De Pelkwijk. “Onze band is heel speciaal. We doen heel veel samen. Als de één wat heeft, heeft de ander het ook. Zoals een verkoudheid. Of dan appen we elkaar en dan was de ander dat ook net aan het doen. Als mijn zus op vakantie is, dan voel ik dat ze er niet is. Het gevoel van: je andere helft is er niet. Dat is een niet te beschrijven gevoel. Ik zit in een rolstoel. In het begin toen ik net hier woonde, zagen de verzorgenden mijn zus in de lift en zeiden ze: "Kun jij ineens lopen?" 18 | Marga
zijn 76 jaar. Ben (links) woont achter De Hoge Weide en ontvangt thuiszorg van Marga Klompé. “Wij hebben nooit op elkaar geleken, ook niet toen we klein waren. Mensen geloofden niet dat we een tweeling zijn. Onze levens waren niet zo in elkaar verweven zoals dat bij andere tweelingen kon zijn. We gingen als ‘gewone’ broers met elkaar om. Nu komt mijn broer wekelijks langs om de krant te brengen. Op de lagere school droegen we wel dezelfde kleren. Dan zaten we naast elkaar met een jasje en stropdasje. Toen wij werden geboren was het een barre winter. Mijn moeder had niet genoeg borstvoeding. Dan ging mijn vader in de kou de fiets op om bij andere moeders borstvoeding op te halen.” Ben & Willem Marga | 19
Pauline & Engeline zijn 85 jaar. Engeline (rechts) woont in Mariënhof. "Vroeger waren we áltijd samen. We sliepen zelfs in hetzelfde bed. Onze ouders waren weinig thuis, we zorgden voor elkaar en maakten onze eigen regels. Omdat we niet goed luisterden werden we een keer naar onze strenge tantes in Den Haag gestuurd. Daar vonden we het maar niks, dus besloten we om weg te lopen. Op avontuur gaan deden we graag. Zo gingen we op de fiets naar Denemarken. We wonen nu allebei in een groepswoning, maar ver van elkaar. Pauline in het noorden en ik (Engeline) in het oosten. Dit vinden we erg jammer. Het gemis wordt steeds groter. Onze band is nog steeds heel hecht." 20 | Marga
Ruim twee jaar geleden kwamen we in een achtbaan terecht. Na ongrijpbare veranderingen in gedrag en karakter is bij mijn vader op 70-jarige leeftijd Frontotemporale dementie (FTD) gediagnostiseerd. Alles leek na de diagnose op zijn plek te vallen en dit gaf rust bij mijn vader, mijn moeder, mijn zus en mij. In de tijd die volgde ging mijn vader steeds verder achteruit en kon hij steeds minder vaak alleen gelaten worden. Het viel mijn moeder steeds zwaarder om 24 uur per dag bij hem te zijn. Mijn vader had als duidelijke wens niet naar een dagbesteding te willen en niet opgenomen willen worden in een verpleeghuis. Hij zag wel in dat als mijn moeder iets overkwam dat hij niet alleen kon blijven wonen. Onder het mom hiervan werd toch een Wlz-indicatie aangevraagd. Wij waren ondertussen bang dat hij achteruit zou gaan en dat de situatie een keer zou kunnen escaleren. Op basis daarvan was het voor ons een geruststelling dat het een en ander al geregeld was. Zo zit je opeens als verpleegkundige die werkzaam is op een PG-afdeling aan de andere kant van de tafel en betreft het je eigen vader. Ik ben in gesprek gegaan met mijn regiomanager, daar heb ik mijn wensen aangegeven. Ik wilde één dag in de week de zorg voor mijn vader op mij nemen om mijn moeder te ontlasten. Samen hebben we naar de mogelijkheden gekeken en zijn we tot een passende oplossing gekomen. Mijn vader kwam, naast de tijd dat ik bij hem kwam, een dag in de week bij mij en mijn gezin thuis. Hij maakte die dag deel uit van het gezin. We deden samen klusjes, boodschappen en bij mooi weer gingen we er uit om de omgeving te verkennen. Hij genoot erg van de kinderen om hem heen. Samen zorgden we voor een zinvolle invulling van de dag. Het was een vermoeiende dag, maar een hele fijne tijd en ik ben blij dat ik aan zijn wens kon voldoen. Ondertussen wisten wij ook dat er een tijd kwam dat hij niet meer thuis zou kunnen blijven wonen. Mijn vader besefte dit des te meer en wist heel duidelijk wat zijn ziekte met hem deed. Hij sprak ook duidelijk uit dat hij dat allemaal niet wilde. Zijn wens voor euthanasie werd aangevraagd. Mijn vader heeft al die tijd de regie in eigen handen gehad. Hij heeft duidelijk zijn wensen uitgesproken. Afgelopen zomer is uiteindelijk het euthanasieverzoek van mijn vader uitgevoerd en is hij overleden. Ik kan nu terugkijken op de mooie momenten die we samen hebben gehad en dat ik deze moeilijke periode voor iedereen wat dragelijker heb kunnen maken. Samen met mijn collega’s en leidinggevende heb ik privé en werk zo goed mogelijk kunnen combineren. Daar ben ik hen nog steeds erg dankbaar voor. Deze mooie herinneringen die we samen hebben gemaakt pakt niemand mij meer af. Karin Ingezonden brief Marga | 21
Het belang van relaties voor Marga Klompé Bouwen aan samenwerking en verbinding Het bouwen en onderhouden van sterke relaties is van onschatbare waarde. Niet alleen voor mensen, ook voor organisaties. Volgens Erwin Bomers, raad van bestuur, kan een moderne ouderenzorgorganisatie niet succesvol functioneren zonder een goede band met cliënten, hun netwerk en andere organisaties in het werkveld. Door samenwerking en verbinding met anderen kunnen we hoogwaardige zorg blijven bieden. Daarom blijven we als Marga Klompé proactief deze relaties onderhouden. Door informatie uit te wisselen, verwachtingen met elkaar af te stemmen en samen aan projecten deel te nemen. “In deze tijd kunnen we niet meer zonder anderen”, aldus Erwin. Rol van het netwerk verandert Elke relatie is uniek en mensen hebben verschillende behoeften en verwachtingen. Open communicatie en samenwerking zijn daarom belangrijk om een relatie te creëren die voor beide kanten goed voelt. Erwin: “Wij willen cliënten helpen het leven te leiden dat zij graag willen. Het netwerk van de cliënt gaat hier in de toekomst een steeds belangrijkere rol in spelen. Vanwege aan de ene kant de toenemende zorgvraag en aan de andere kant het groeiende personeelstekort verandert de rol van het netwerk. Het netwerk zal meer ondersteuning gaan bieden in het welzijn en de zorg, waar wij als organisatie de complexere zorg leveren die nodig is. Je zult daarom goede relaties moeten opbouwen met het netwerk van de cliënt en duidelijk zijn in wat je van elkaar verwacht. Wat kan het netwerk doen en wat kunnen wij doen om de cliënt het beste te ondersteunen. Samen met het netwerk zorgen wij voor de cliënt.” Gemeente als financier, partner in (nieuwbouw)projecten Gemeenten spelen een cruciale rol in het verstrekken van financiële middelen in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Erwin: “Door nauw samen te werken met gemeenten zorgen wij ervoor dat de behoeften van ouderen worden begrepen en er hopelijk voldoende middelen beschikbaar komen om kwalitatieve thuiszorg te blijven bieden. Daarnaast werken we in de gemeenten in ons werkgebied samen bij projecten. Denk aan de samenwerking met de gemeente Winterswijk voor de nieuwbouw aan de Parallelweg in Winterswijk of de samenwerking met de gemeente Oost Gelre met de opvang van vluchtelingen in De Rank in Groenlo. "Door samen te werken in de regio kunnen we blijven innoveren en inspelen op de behoeften van ouderen in de Achterhoek." 22 | Marga achtergrond
Stroomlijnen en toegankelijkheid van zorg in de Achterhoek Huisartsen vormen het eerste aanspreekpunt voor oudere cliënten in de thuiszorg of het woonzorgcentrum. Zij zijn verantwoordelijk voor het coördineren van hun algehele zorg. Een soepele communicatie en samenwerking met hen leidt tot betere zorgresultaten. Dat geldt ook voor de samenwerking met ziekenhuizen. Erwin: “Onze nauwe banden met de ziekenhuizen in de regio zorgen voor een zo gestroomlijnd mogelijke overdracht en continuïteit van zorg. Door een zo naadloos mogelijke overgang van ziekenhuiszorg naar verdere zorg en omgekeerd. Denk aan thuiszorg, revalidatie of verpleeghuis na een ziekenhuisopname.” Ook werken we samen met de ziekenhuizen om de zorg in de Achterhoek toegankelijk te houden. Zo verkennen we bijvoorbeeld met het Streekziekenhuis Koningin Beatrix in Winterswijk samen de mogelijkheden voor het verplaatsen van onze kortdurende zorg van Pronsweide naar het ziekenhuis. Samenwerken in de regio We werken veel samen met andere ouderenzorgorganisaties in de regio. Heel concreet bijvoorbeeld in de nachtzorg (thuiszorg) die we samen met Careaz en Sensire aanbieden. Of de samenwerking tussen de specialisten ouderengeneeskunde in de avonden, nachten en weekenden. Mooie voorbeelden hoe we samen de zorgketen in de Achterhoek versterken. Erwin: “We werken in verschillende projecten samen. Bijvoorbeeld projecten op het gebied van zorgtechnologie, zoals de Technologie & Zorg Academie (TZA) Achterhoek. Dat is een coöperatieve vereniging van zorgorganisaties in de regio, samen met het onderwijs en gemeenten. Ook op het gebied van communicatie werken we samen. Zo lanceren we binnenkort samen een campagne om te praten over ouder worden in de toekomst. En Achterhoekers met elkaar in gesprek te laten gaan. Als bestuurders hebben we regelmatig overleg in een ‘bestuursoverleg VVT’ of aan de ‘thematafel Achterhoek, De Gezondste Regio’. Een belangrijk onderwerp is bijvoorbeeld hoe we niet alleen als verschillende sectoren met elkaar samenwerken, maar hoe we dat integraal kunnen doen. Een voorbeeld daarvan is het uitwisselen van gegevens, zodat cliënten niet iedere keer hetzelfde verhaal hoeven vertellen en daarmee de administratieve lastendruk van zorgverleners kan worden verlaagd.” Mooie momenten met collega’s, cliënten en hun netwerk “Dit artikel beschrijft natuurlijk lang niet alle relaties die we als organisatie onderhouden”, vertelt Erwin. Denk aan zorgverzekeraars en woningcorporaties, beide ook belangrijke samenwerkingspartners. Woningcorporaties bij het samen aanbieden van passende huisvesting voor ouderen en bij de nieuwbouw van locaties of woonprojecten met zorg. Denk aan De Kattenberg in Aalten waar we samenwerken met De Woonplaats en de gemeente Aalten. Door voortdurend te investeren in al deze relaties kunnen wij als Marga Klompé doen waar we goed in zijn: zorgen dat zorgbehoevende ouderen in de Achterhoek kunnen blijven genieten van mooie momenten.” • "In deze tijd kunnen we niet meer zonder samenwerking met anderen.” Marga | 23
actief Netwerk vergroten tijdens de buurttafel De buurttafel. Een nieuw concept in locatie De Hoge Weide in Lochem. De naam zegt het al: gezellig tafelen met mensen uit de buurt. De eerste buurttafel in maart was al een succes te noemen, 45 buurtbewoners meldden zich aan. “Het idee is ontstaan in samenspraak met het Grand Café”, vertelt coördinator welzijn Gerrianne Schilderink. “Lochem kent een kwetsbare groep ouderen die behoefte heeft aan ontmoeten. Het doel van de buurttafel is dan ook tweeledig: de drempel verlagen om De Hoge Weide binnen te stappen en een stukje preventie. Zo hebben we deze kwetsbare groep in het vizier én helpen we hen het netwerk te verbreden. En dat is belangrijk, want het hebben van een sociaal netwerk heeft een positief effect op het welzijn en de gezondheid van iemand.” Bij de organisatie van de buurttafel zijn veel mensen betrokken. Waaronder Inge van de Goor, medewerker voeding en dienstverlening en Wilma van der Wal. Wilma is geen onbekende binnen Marga Klompé. Zij heeft meegewerkt aan een kookboek ter bevordering van het eetplezier voor mensen met dementie. Samen met de keuken bedenken Inge en Wilma het menu van de buurttafel. “De eerste keer wilden we flink uitpakken”, vertelt Wilma. “Om het feestelijk te openen, werd het een buffet. Een deelnemer zei: ‘Een buffet is niet echt geschikt voor een 80-jarige.’ We konden hem gerust stellen, want de volgende buurttafels serveren we de gerechten aan tafel.” Om zoveel mogelijk mensen de kans te geven om deel te nemen, zijn de kosten schappelijk. Wilma: “We kunnen het dan ook niet altijd zo uitgebreid doen als de eerste keer. We serveren twee gangen en werken dan in seizoenen of thema’s. In april hadden we verschillende soorten stamppotten met voorjaarsgroente en in mei hebben we asperges bereid.” De reacties op de eerste buurtafel waren goed. Mensen vonden het gezellig, hebben lekker gegeten en genoten van de live pianomuziek. Dinie en Jaap hebben hun buurvrouw Hermien meegenomen: “Wij gaan vaak naar activiteiten bij De Hoge Weide”, vertelt Dinie. “Het is lekker dichtbij, we wonen in Lochem. Fijn om er even gezellig uit te gaan.” Minie is vrijwilliger bij De Hoge Weide en bij hen aangeschoven. Minie eet vaker bij De Hoge Weide: “Het menu van de buurttafel ziet er heerlijk uit, heel uitgebreid. Het is heel anders dan anders.” • De buurttafel. Een nieuw concept in locatie De Hoge Weide in Lochem. De naam zegt het al: gezellig tafelen met mensen uit de buurt. De eerste buurttafel in maart was al een succes te noemen, 45 buurtbewoners meldden zich aan. Woont u in de gemeente Lochem en wilt u ook een buurttafel bijwonen? Dat kan. Meld u dan aan door te bellen naar: 0573 – 28 96 24. De eerstvolgende buurttafel is op woensdag 12 juli. 24 | Marga
De Hassinkhof als verbindende schakel in Beltrum De Hassinkhof is een bijzondere locatie. Het is een van de kleinere locaties van Marga Klompé. Maar zo klein als het is, zo krachtig. Het ligt letterlijk in het hart van Beltrum en is er niet meer weg te denken. Samen met het Kulturhus, de kerk, school en speel- en beweegpark De Stroet vormt het de kern van het dorp. De plek waar de verbindingen plaatsvinden. Een mooi voorbeeld hiervan is het pas gerealiseerde speel- en beweegpark De Stroet. Het is een zogeheten vier-generaties-park, een park voor iedereen. De verschillende partijen hebben dan ook mee kunnen denken met de plannen. “Wat ik mooi vind, is dat wanneer je plannen met elkaar hebt, je niet alles hoeft te kunnen”, vertelt regiomanager Sandra Veerbeek. “Je zet in op elkaars kwaliteiten. Je doet het met z’n allen in het belang van het dorp.” Om de verbinding in het dorp nog sterker te maken, heeft Beltrum een dorpendeal (subsidie) bij de provincie aangevraagd. Het is een lokaal initiatief dat vraagt om samenwerking. En laat die er al zijn in Beltrum. Jong en oud samen in beweging Naast een goede samenwerking, zoeken de inwoners van Beltrum elkaar ook op. “We organiseren regelmatig spelmiddagen voor bewoners en ouderen uit Beltrum. Dit in samenwerking met het Kulturhus,” vertelt Renske Veneman, welzijnsmedewerker van De Hassinkhof. “Maar ook is er veel contact met de school en de kinderopvang hier. Zo organiseren we bijvoorbeeld elke eerste woensdag van de maand een gymochtend voor bewoners en peuters. Jong en oud gaat zo leuk samen. Er wordt altijd flink bewogen en plezier gemaakt.” Mevrouw Bleumink is een groot fan van deze ochtenden en kan er geen genoeg van krijgen: “Ik vind het gymmen met de kinderen zo leuk. Laten we dit vaker doen. Ik geniet hiervan.” Aan het eind van de gymochtend is er een vermakende afsluiter: een potje lachen. Er wordt gelachen totdat iedereen hardop lacht. Zo zorgen medewerkers Ellen en Renske ervoor dat de sportieve ochtend eindigt met een positieve noot. Veur mekare en met mekare Marga | 25
Verzuiling en polarisatie binnen relaties Wim Ruesink heeft vele jaren met liefde op het dagcentrum van Pronsweide gewerkt. Hij geniet nu van zijn welverdiende pensioen. In zijn vrije tijd zet hij zijn passie voor schrijven voort. Speciaal voor ons klimt Wim iedere Marga op de praotstoel en deelt hij zijn overpeinzingen met ons. Ik groeide op in een protestants-christelijk gezin. Onze relaties stonden vaak in verband hiermee. Ik zat op de christelijke basisschool, ging na de christelijke voetbalclub, catechisatie en de christelijke jongerenclub. Je kwam dus veelal steeds weer dezelfde mensen tegen en verbleef steeds in hetzelfde kringetje. Daarnaast kochten we onder andere de televisie, de aardappelen, en het brood allemaal bij winkeleigenaren die ook ‘s zondags in dezelfde kerk zaten. Ook de loodgieter en metselaar die soms klusjes bij ons aan huis deden kwamen uit dezelfde hoek. Natuurlijk hadden we als omroepgids de NCRV. Daarnaast ging ik met mijn vader vaak mee om vakantiezegels rond te brengen van, je raadt het vast al, de christelijke vakbond CNV. Rond de jaren ‘70 kwam daar een kentering in bij ons thuis, ingegeven door diverse omstandigheden. Er kwam een soort van voortschrijdend inzicht bij onze ouders waarbij meer de mens dan het geloof centraal kwam te staan. Zo kwamen vanaf toen de katholieke achterburen op bezoek en kwamen er ook logés van diverse pluimage over de vloer die veelal ook met het warm eten aanschoven. Vader ging zelfs een enkele keer op zondagsmiddag mee naar een wedstrijd van De Graafschap. Ik heb er veel van geleerd: de relaties die ik heb, staan los van geloof, vaccinatiebeleid, politiek of wat dan ook. De boodschap van de onafhankelijke stichting SIRE (Stichting Ideële Reclame) spreekt mij dan ook zeer aan: stikstof, asielbeleid, het klimaat of vaccinaties, het zijn onderwerpen die polariserend kunnen werken. Ze drijven mensen uit elkaar. Als dit gebeurt met een familielid of goede vriend, dan komt polarisatie ineens heel dichtbij. Ook op onze werkvloer ligt dit gevaar op de loer, maar laten we daarbij vooral denken aan het credo van de naamgeefster van onze stichting, Marga Klompé: in een samenleving telt ieder mens. • 26 | Marga
Groot, klein, met een lach of een traan. We beleven veel bijzondere momenten met onze cliënten. MO MEN TEN MOOIE Marga | 27
Meneer Hans Aversteeg (71) woont in het Hoge Veld in Aalten. Hij is gek op Indonesisch eten. meneer Aversteeg Het moment van 28 | Marga
Indonesisch eten vind ik erg lekker. Ik stelde daarom voor aan de zorg om een keer 'rendang' te maken. De hulptroepen werden ingeschakeld, Wilma van der Wal werd gevraagd om te koken. Ik was benieuwd hoe Wilma het zou maken, want voor rendang is niet echt een recept. In Indonesië maakt iedere familie rendang op een eigen manier. Met pandanrijst vind ik rendang het lekkerste. Als ik dat zelf thuis kookte, zaten de kinderen binnen een minuut aan tafel. Zo lekker ruikt deze rijst. Als Nederlanders Indonesisch koken, wordt vaak nasi goreng bereid. Wist je dat dat als ontbijt wordt gegeten in Indonesië? Er kwamen veel herinneringen naar boven toen we samen aan het koken waren. Ik sneed de groente en heb alle kruiden bekeken. Een feest van herkenning. En, de rendang was goed gelukt. Iedereen in de woning at mee en ze vonden het allemaal heel lekker. Het was een heerlijke belevenis. "Herinneringen kwamen naar boven” Marga | 29
Mevrouw wilde heel graag in de watten worden gelegd door de schoonheidsspecialiste en de kapper. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben haar meegenomen voor een heerlijk verwenmoment. Toen we haar op kwamen halen kreeg ze meteen een glimlach op haar gezicht. Ze was blij verrast. Eenmaal aangekomen bij de schoonheidsspecialiste werden we warm ontvangen. Na een kopje koffie werd mevrouw opgehaald voor een uitgebreide schoonheidsbehandeling. Ze liet zich onderdompelen in de ontspannen sfeer. Ze was helemaal relaxt. Mevrouw kreeg een reiniging, peeling, masker en een massage voor haar gezicht, nek en schouders. Daarna werd ze opgemaakt met lippenstift en oogschaduw. Na de schoonheidsspecialiste was het tijd voor de kapper. Haar haren werden geknipt, gewassen en in model geföhnd. Toen mevrouw in de spiegel keek straalde ze helemaal. Daar genoten wij zo van. Toen we naar huis gingen zei ze: “Ik heb hier zo ontzettend van genoten. Jullie mogen mij vaker verrassen.” Daar doe je het toch voor? “Ik heb hier zo ontzettend van genoten. Jullie mogen mij vaker verrassen” 30 | Marga
Mevrouw Klein Gunnewiek (82) woont in Mariënhof in Lichtenvoorde. Verzorgende Romy Krabbenborg vertelt: mevrouw Klein Gunnewiek Het moment van Marga | 31
Ongekend talent In deze rubriek delen we de meest ongekende talenten. Dit keer van Richard Jongetjes, talentverbinder pur sang. Het leggen van relaties, dat is wat hij doen. 32 | Marga
Talentverbinder Richard brengt rust en reuring “Ik werk als talentverbinder binnen de gemeente Aalten en in die hoedanigheid ook voor Marga Klompé. Diverse organisaties waaronder Marga Klompé en de gemeente Aalten, financieren het werk en dat van mijn collega Elene Kock. Talentverbinder is een unieke baan in ons land. En dat in Aalten waarvan wel eens gezegd wordt dat het zo conservatief is. Niet dus. De medewerking en steun is geweldig. Het is een prachtige baan. Ik mag voor verbinding zorgen om al die verschillende doelgroepen zoals statushouders, mensen met een beperking en ouderen te amuseren”, aldus de voormalig docent van Hogeschool Windesheim in Zwolle. Juiste afspiegeling “Voor rust en reuring zorgen is eigenlijk allesomvattend voor mijn werk. Er moet een juiste afspiegeling zijn voor de doelgroepen en de verschillende momenten. Rust is er door bijvoorbeeld klassieke muziek of een voorleesmoment. Reuring brengen kan middels een dans- of sportactiviteit. De talentverbinder is een soort van vraagbaak voor allerlei verschillende dingen. Veelal help ik met het opstarten en dan loopt de activiteit vanzelf door. Als alles loopt en iedereen geniet, geniet ik ook.” In samenwerking met Marga Klompé “Voor Marga Klompé ben ik binnen de gemeente Aalten bezig met tal van projecten. It’Scoot to be here, een project waarbij ouderen en jongeren op scootmobieltour gaan, was mijn eerste project in 2017. Het project ‘film en fiets mee’ is in de coronatijd ontstaan. Ouderen gaan op een duofiets eropuit en maken onderweg filmpjes. Prachtig voor het thuisfront.” “Bij een ander project eten zelfstandig wonende ouderen uit de gemeente Aalten samen. Dit hebben we ‘Maak er een potje van’ genoemd. Onder deze doelgroep is de zondagmiddagmatinee erg succesvol. Zij komen dan samen voor een gezellige middag. Daarnaast doen we nog veel meer. En dit alles in samenwerking met mensen zoals Joke Meinen (zie rubriek Op pad met) van Marga Klompé, die veelal de uitvoering doen en/of deze binnen de organisatie uitzetten. Soms moet een bestaande activiteit wat opgepimpt worden en kan het weer mee. Ik probeer gebruik te maken van mijn grote netwerk om mensen en subsidies binnen te halen zodat we gezamenlijk wat moois kunnen neerzetten.” • "Als iedereen geniet, geniet ik ook" In hartje Bredevoort treffen we Richard, de enige talentverbinder van Nederland. Zo sierlijk, artistiek, verbindend en kunstig als de straatjes van Bredevoort zijn, zo is ook het werk van Richard te omschrijven. Marga | 33
het wijze woorden “Liefde is het enige dat meer wordt als je het samen deelt” 34 | Marga
Gera vertelt: “Ik kwam vaak bij mijn moeder en zag dan ook veel van de afdeling waar ze woonde. Ik vind het heel sneu voor mensen als ze niet naar buiten kunnen of bijvoorbeeld geen bezoek krijgen. Als je daar een steentje aan bij kan dragen, dan vind ik dat fijn.” “Zo woonde er bijvoorbeeld een jonge vrouw met de spierziekte ALS. Ze wilde graag in het Grand Café eten, maar daar had ze hulp bij nodig. Twee keer per week ging een vrijwilligster met haar mee zodat ze daar kon eten. Ik deed dit op woensdag. Dat vond ze zó fijn. Dit heeft me heel erg geraakt. Dat ik dit nog voor haar kon betekenen.” “Als ik mijn moeder op kwam zoeken, gingen we vaak samen knutselen. Zoals we vroeger altijd aan de keukentafel deden. Zo ontstond het idee om op woensdagochtend te starten met een knutselochtend. Niet alleen voor ons tweeën, maar voor alle bewoners van de afdeling. Er zijn bewoners die echt uitkijken naar de knutselochtend. Dat bewoners blij zijn als ze me zien, dat is toch leuk? Als knutselen niet meer lukt, is een beetje kletsen of de krant voorlezen vaak al genoeg. Ik vind het zelf ook hartstikke gezellig, het maakt me vrolijk. Ik ben nog nooit met tegenzin gegaan.” “Ik heb dan ook nog nooit gedacht: ik stop ermee. Ook niet na het overlijden van mijn moeder. De eerste keer dat ik toen weer kwam, vond ik wel raar. Wat mij raakte was dat een bewoonster naar me toe kwam toen we voor ons knutseltafeltje stonden en zei: 'Dit had jouw moeder mooi gevonden. Je zult haar wel heel erg missen hè?'” “Vorig jaar werd ik benaderd of ik ‘Vrienden van De Hoge Weide en ’t Talma’ op wilde richten. Een stichting om het welzijn van de bewoners te bevorderen. Bijna een jaar geleden zijn we met z’n drieën aan deze klus begonnen. En het is gelukt. Ons doel is een mooi bedrag in te zamelen om iets te realiseren voor de bewoners: een gezellig uitje bijvoorbeeld, een duofiets of beweegtoestellen voor in de tuin.” • Knutselochtend zorgt voor mooie momenten met Gera als vrijwilliger Vrijwilliger in de schijnwerpers Al vijf jaar is Gera vrijwilliger bij De Hoge Weide in Lochem. Toen haar moeder in De Hoge Weide kwam wonen, is het vrijwilligerswerk begonnen. Anderhalf jaar geleden is haar moeder overleden, maar Gera blijft de binding met de locatie voelen. Het vrijwilligerswerk is dan ook niet gestopt, het is alleen maar meer geworden. Geluk van bewoners Stichting Vrienden van De Hoge Weide en ’t Talma probeert het leven van bewoners mooier en aangenamer te maken. De stichting is onafhankelijk van Marga Klompé. De voorzieningen en activiteiten die de stichting realiseert zijn een mooie aanvulling op de zorg die Marga Klompé in De Hoge Weide en ’t Talma biedt. Wil jij bijdragen aan het geluk van onze bewoners? Ga dan naar: www.margaklompe.nl/vriendenvan voor een donatie. Marga | 35
GROEPSWONEN MEDDO OP LOCATIE In iedere editie van Marga lichten wij een locatie uit. Dit keer is Marga op locatie bij 23 medewerkers 1 leerling 25% is man 85 de gemiddelde leeftijd is 55 is de gemiddelde leeftijd 100% vrouw 0%man 75% is vrouw 12 bewoners 36 | Marga
2009 Bouwjaar: woningen voor mensen met dementie 2 Marga | 37
1. Woning 12a 2. Huiskamer 3. De tuin 4. Beeld Gerrie Grijsen. 3 1 2 38 | Marga
Middenin het hart van het Winterswijkse kerkdorp Meddo vinden we twee groepswoningen voor mensen met dementie. Deze woningen met zes bewoners per woning, is de kleinste Marga Klompé locatie. Een van de woningen heeft een logeerkamer voor een tijdelijke opvangplek. De woningen zijn prachtig geïntegreerd in een Meddose woonwijk aan de Goorweg en maken volop deel uit van dit pittoreske kerkdorp. Meedoen in Meddo Toen de locatie Meddo werd geopend had het kerkdorp nog een aantal winkels, waarvan de supermarkt een van de belangrijkste was. Voor Meddo is vertrek van deze winkels een gemis. De kerk is behouden gebleven en biedt dankzij inspanningen van velen toch diensten aan, waar ook bewoners van de woningen gebruik van maken. Het is knap om te zien hoe alle betrokkenen van de twee woningen erin geslaagd zijn volwaardig deel uit te maken van de hechte dorpsgemeenschap: een uitje naar het restaurant voor een lekker kopje koffie of een voetbalwedstrijd bezoeken bij de vlakbij gelegen voetbalclub. Ook een bezoekje aan het dichtbij gelegen tuincentrum is een gewild uitje, net als het bijwonen van de jaarlijkse musical van de lokale bassisschool. Daarnaast organiseert het personeel zelf ook verschillende activiteiten voor de bewoners. Vrijheid en rust Verzorgende Mieke Huining werkt al 12½ jaar in Meddo: “We hebben hier zeer zelfstandig werkende teams. Dat moet ook wel, omdat we toch wel wat verwijderd zitten van de andere locaties. Het zelfstandige hier bevalt mij goed. Ook de vrijheid die de bewoners hier hebben, maakt dat het fijn werken is. Bewoners kunnen zo naar buiten en hebben volop loopruimte in de grote tuin. In het voorjaar staan alle appel- en perenbomen in bloei, we plukken de vruchten en maken er bijvoorbeeld appelmoes van. Geweldig om te doen met de bewoners.” Vrijwilliger Fred Ruwhof: “Ik kom zelf uit de zorg. Ik heb hier in Meddo gewerkt en ben na mijn pensionering als vrijwilliger aan de slag gegaan voor vier ochtenden in de week. Hier in de woningen is een aangename rust, geen hectiek van komen en gaan zoals op grotere locaties. Ook de omgeving ademt rust uit, wat de bewoners zichtbaar goed doet. Tijdens een wandeling hebben de bewoners vaak aanspraak. Met name de bewoners die uit Meddo komen.” Samenwerking met Sius Mieke Huining: “Naast onze groepswoningen staan ook twee groepswoningen van Sius. Hier wonen ouderen met een verstandelijke beperking. Op diverse gebieden wordt samengewerkt, zo is er een gezamenlijke nachtdienst.” Beeld Bij de opening van de groepswoningen in maart 2009 werd er een beeld van kunstenares Gerrie Grijsen onthuld. Dit beeld dat in de tuin bij de groepswoningen staat heeft als titel ‘Neem me mee’. De titel heeft diverse betekenissen/symbolieken zoals de kleinere figuur die de weg wijst naar de kern van Meddo: ze worden opgenomen in de gemeenschap van Meddo. • 4 “In de woningen is een aangename rust” Marga | 39
verhaal Marga’s Sommige verhalen blijven je bij. Bijzondere verhalen vergeet je nooit. In deze rubriek delen Oekraïense bewoners van onze opvanglocaties hun bijzondere verhaal. "Moeder Julia droomt van een eigen bakkerijtje in Groenlo" 40 | Marga
Als er één groep is die weet wat het is om relaties te verliezen en nieuwe relaties aan te knopen zijn het wel de Oekraïense bewoners van de twee opvanglocaties van Marga Klompé. We legden ons oor te luister bij twee families. Moeder en dochter Chekalenko ervaren Groenlo als een warm bad na hun noodgedwongen vertrek uit Marioepol. In juli 2022 kwamen moeder Julia en dochter Anna aan in de opvanglocatie De Rank. Anna volgt nu online les en gaat binnenkort naar hogeschool Saxion in Enschede om te studeren. “Het is moeilijk om familie achter te moeten laten. Zo konden opa en oma niet mee. Het zou een te lange en gevaarlijke reis voor ze zijn. Gelukkig is er wel contact mogelijk via de telefoon, al is dat niet altijd mogelijk vanuit Marioepol. We zijn geweldig opgevangen hier en nog steeds krijgen we alle hulp. De mensen in Groenlo zijn erg aardig, we maken vaak een praatje met hen als we met ons hondje Michel eropuit gaan. Zo leren we ook de taal. We volgen een studie Nederlands via het Graafschap College. We zien hoe mooi Nederland is, zo zijn we in Den Haag en Amsterdam geweest. Maar ook de natuur is hier prachtig, we bezochten de Keukenhof en de Flamingokolonie hier vlakbij.” Julia werkt in de linnenkamer van De Molenberg. Daarnaast is de voormalig laborantmedewerkster ook actief als schoonmaakster bij diverse bedrijven: “Ik werk in de linnenkamer met erg lieve collega`s. We communiceren met Google Translate, handen en voeten en steeds vaker in het Nederlands.” Haar grote passie is het bakken van cakes, taarten en koekjes voor feestelijke gelegenheden. “Ik bak nu alles in de keuken van De Rank. Ik leer zo mensen kennen die bij mij wat bestellen en het helpt me de taal beter onder de knie te krijgen. Maar wat zou het toch mooi zijn als ik een eigen plek voor een bakkerijtje hier in Groenlo zou kunnen krijgen. We staan open voor alles. Ja ook voor de typische Hollandse gerechten zoals boerenkool en oliebollen. Heerlijk!” 'Familie lijkt al gesetteld, alleen Sergii en Nadejda nog niet' In het bijzijn van de kleinzoons Denys en Platon Shostak spreken we met Sergii Zymnytskyi. Sergii en zijn vrouw Nadejda verblijven sinds december in De Rank. De kleinzoons en de andere familieleden verblijven in de opvang in Winterswijk. Ze komen allemaal uit Cherson. Kleinzoon Platon: “Wij zijn hier in de zomer van 2022 gekomen. Ik studeer in Winterswijk en volg een Oekraïense online studie. Nederlanders zijn vriendelijk en relaxed. Het gaat ons best goed af hier. We spreken anderen en bezoeken steden. Binnenkort willen mijn broer en ik graag een keer naar de plaatselijke golfclub, dat lijkt ons leuk. Verder wil ik later graag veel landen bezoeken.” Denys werkt bij Kramp in Varsseveld en het bevalt hem daar goed: “Ik leer op deze manier Nederlands en krijg binnenkort een cursus hierin. Mijn broertje en andere familieleden en ik willen graag in Nederland blijven. Het leven in de Oekraïne was voor de oorlog al harder, problematischer en gespannen. Hier is het leven echt veel beter.” Waar de rest van de familie gesetteld lijkt is dat voor Sergii en Nadejda nog niet het geval. Sergii: “Ik zou graag terug willen, maar dat zal moeilijk gaan. Ons huis is grotendeels verwoest door bombardementen en bovendien is de familie nu hier. Ik was in Cherson imker van beroep. Nu ga ik graag fietsen. Zo`n 40 kilometer per dag. Ik zoek dan wel eens een imker in de buurt van Groenlo op. Het fietsen is hier trouwens veel veiliger. In Oekraïne is fietsen erg gevaarlijk, daar is geen respect voor de fietser. Ik kijk graag voetbal en zou graag een keer naar Ajax of Feyenoord willen. De Nederlandse taal is nog moeilijk, maar we zijn hier ook nog maar kort.” • Relaties verliezen en nieuwe aangaan Met name jonge Oekraïners knopen snel nieuwe relaties aan Opa Sergii te midden van kleinzoons Platon (l) en Denys (r) Marga | 41
www.margaklompe.nlRkJQdWJsaXNoZXIy MTkxNTk=